«راه سبز ما یک مسیر عقلانی است و این یک بشارت است، زیرا نشان می‌دهد که ما تا انتها بر سر خواسته‌های خود مستحکم خواهیم ایستاد ( میرحسین موسوی ، بیانیه شماره ١٤ )»
1. میرحسین موسوی با انتشار بیانیه شماره ١٤ خود نشان داد بی هراس از تهدیدها و ارعاب ها ، در قامت رهبری خردمند ، ظرفیت هدایت و پیشبرد جنبش سبز تا سر منزل مقصود را داراست. اما به راستی فرجام جنبش سبز چیست؟ این پرسش ذهن را با تناقضی آزار دهنده مواجه می کند. تناقض میان ذهنیت و عینیت. تناقض میان خواست عمومی و اراده حاکمیت. آیا با وجود تقابل و تناقض آشکار میان این دو خواست و پایداری طرفین بر موضع خویش ، اتکا به شیوه های رفرمیستی و روش های مسالمت آمیز ، راهبردی مناسب برای گذار به دموکراسی است؟
2. فراگیری جنبش سبز ( این جنبش اگر چه سبز نام گرفته اما رنگین کمانی از رنگ هاست ) و بلوغش تنها چند ماه پس از تولد و عمق راهبردی آن در متن اجتماع به واسطه پوشش شکاف ها و مطالبات اجتماعی در کنار سردرگمی حاکمیت در مواجه با آن و بحران هویت غالب بر بخش های مختلف نظام ، افق پیروزی را دست یافتنی تر از همیشه کرده است. جنبش سبز چاره ای جز مسالمت آمیز ماندن ندارد چرا که با کسی در حال ستیز نیست . دشمنان ما چنان متعفن هستند که دیگر خود نیز دریافته اند دیر یا زود باید به زباله دان تاریخ نقل مکان کنند و این سرنوشت تمام کسانی است که در مقابل کامروایی انسان ها بایستند. چه آنکه می خواست با داس و چکش همه را به کمون موعود ببرد و چه آنکه می خواهد با گشت ارشاد همه را به بهشت رهنمون سازد. تعبیر مهندس موسوی در خصوص گویا بود: " اساسا تقابلی میان این دو وجود ندارد؛ یکی هست و دیگری نیست" ( بیانیه شماره ١٤ )
3. جنبش سبز از بسیاری جهات به حرکت اسلام گرایان لیبرال ترکیه شباهت دارد. ترکیه نیز با کودتای پس از انتخابات مواجه بود. در ترکیه نیز احزاب پیروز در انتخابات ، تعطیل و فعالان سیاسی بازداشت و محاکمه می شدند. و در ترکیه نیز لیبرال های مذهبی با نظامیانی مواجه بودند که خود را پاسدار نظام سیاسی و ایدئولوژی آن می دانستند. اما پایداری وصبر مردم و فعالان سیاسی و حرکت در چارچوب قانون اساسی موجود و اتکا و استناد ّبه آن برای تداوم فعالیت ، در کنار تعامل سازنده با نظام سیاسی ، سرانجام راهگشا گردید و زنرال ها ناچار به پذیرش خواست عمومی شدند. امروز اردوغان نخست وزیر ترکیه است. عزم خستگی ناپذیر ما در حمایت از جنبش سبز و دوری از رادیکالیسم بی حاصل ، سرانجام فردی از جنبش سبز را نیز به ریاست جمهوری ایران خواهد رساند.
١٣ آبان آغاز این راه است.
منبع: جوانان حزب کارگزاران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر